Jean Teule. 1953, Fransa.
Kitap yazıyor, çizgi film yapıyor, senaryoları da varmış. Epey kitabı içinden
parlayan İntihar Dükkanı olmuş.
Kabul, ismi afili. Çeviri de İsmail
Yerguz’a ait. Bir kitabın kapağında İsmail
Yerguz ismini görüyorsanız kötü olma ihtimali oldukça azdır .
Benim okuduğum kadarıyla İsmail Yerguz’un çevirdiği tek vasat
roman. Parlak bir fikir sıradan bir kurgu ve üslupla heba olmuş. Filmini de
çekmişler, izlemedim. Belki o daha renklidir. Kara mizah olarak
değerlendirilmiş, ucundan kıyısından belki. Sel’den çıktı. İnce bir kitap.
“...seppuku intiharın aristokrasisidir.”
“Adı Ernest mi? Diye soruyor
Mishima. Hemingway gibi? İntihar ettiğinde kullandığı Smith&Wesson marka
tabancayı çikolatalı pastayla birlikte annesi göndermiş galiba. Babası daha
önce silahla intihar etmiş, daha sonra da küçük kızı, yazarın intiharından otuz
beş yıl sonra.Kendisine Margaux demelerini istemiş çünkü babasının en sevdiği
şarabın markasıymış bu. Kız alkolik olmuş ve intihar etmiş! Eğlenceli değil mi?”
